آموزش به شیوه ترکیبی و متداول و بررسی تأثیر آن بر درگیری تحصیلی دانش آموزان

ه هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش به شیوه ی ترکیبی و متداول بر درگیری تحصیلی دانش آموزان بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی و جامعه آماری آن را دانش آموزان دختر پایه هفتم تشکیل دادند؛ که از این دانش آموزان به صورت نمونه گیری تصادفی تعداد 56 نفر از یک مدرسه به دلیل داشتن شرایط موردنظر از جامعه انتخاب شدند و در دو گروه 28 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 1 ماه در 8 جلسه در معرض آموزش به روش ترکیبی قرار گرفت. درحالی که گروه دیگر تنها با روش معمول تحت آموزش قرار داشت. جهت گردآوری داده­های مورد نیاز از پرسشنامه استاندارد درگیری تحصیلی تینو (2009) استفاده شد. برای به دست آوردن روایی پرسشنامه از روش محتوایی و صوری استفاده شد و ضریب پایایی نیز از طریق آلفای کرونباخ 96/0 برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آمار توصیفی و آمار استنباطی؛ همچون آزمون کالموگروف- اسمیرونوف، آزمون t برای گروه های مستقل وتحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد میزان افزایش درگیری تحصیلی دانش آموزانی که با روش ترکیبی آموزش دیده اند، بیشتر از دانش آموزانی است که با روش متداول آموزش دیده اند، لذا تأثیر آموزش به شیوه ترکیبی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان بیشتر از شیوه متداول است. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج می­توان بیان کرد که تأثیر آموزش به شیوه ترکیبی در بین دانش آموزان چشمگیر بوده و باعث افزایش مشغولیت تحصیلی می­شود.